به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، «تاریخچه قصهگویی در اروپای شمالی و چگونگی گسترش آن»، «معرفی مراکز مهم قصهگویی دنیا و اروپای شمالی»، «نحوه تأسیس فستیوال قصهگویی نروژ و سوئد و تشریح فعالیتهای آنها»، «تجارب کانون در زمینه برگزاری جشنوارههای قصهگویی»، «تاریخچه قصهگویی و انواع قصهها در ایران» و «قصه، بازی، نمایش» موضوعات این نشست تخصصی هستند.
در همین روز کارگاههای قصهگویی نیز توسط ماندوراما جافا، نویسنده هندی و میکی ساکورای، قصهگوی ژاپنی که هر دو از پیشکسوتان کار عرصه کودک هستند، ساعت 8:30 همان روز برپا خواهد شد.
این گزارش میافزاید، قصهگویی استانهای ایلام، چهارمحال و بختیاری، بوشهر، تهران، کشور سوئد، استانهای سمنان و خوزستان از ساعت 8:30 تا 9:45 روز چهارشنبه اجرا خواهد شد.
در ادامه این جشنواره، قصهگویانی از استانهای بوشهر، ایلام، تهران، یزد و کشور نروژ قصهگویی خواهند کرد.
قصهگویان تهران، سوئد، خوزستان، عاشیقهای آذربایجان و قم، از ساعت 14 تا 15:40 برنامه خواهند داشت و قصهگویان یزد، گیلان، تهران، هرمزگان، فارس و کرمان، سومین روز برگزاری این جشنواره را تا ساعت 17:20 ادامه میدهند.
در سالن آمفیتئاتر مجتمع آفرینش کانون، برنامهها از ساعت 8:30 آغاز میشود و روز چهارشنبه، قصهگویان سیستان و بلوچستان، آذربایجان شرقی، خوزستان، کرمان، مازندران، تهران، سوئد، خوزستان، گیلان، خراسان، اصفهان، سوئد و انگلستان، ایلام، چهارمحال و بختیاری، یزد و همدان تا ساعت 16:10 برنامه خواهند داشت.
مریم نشیبی:قصههای ملی جذابتر از قصههای غیربومی است
صدایی که قصههایش در کودکی جوانان ایران حک شده روایت قصههای ایرانی را به داستانهای خارجی ترجیح میدهد .
به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مریم نشیبی، قصهگوی میهمان دهمین جشنواره قصهگویی، ضمن بیان این مطلب با اشاره به انتقال فرهنگ، آداب و رسوم هر کشوری در قصهها تصریح کرد: قصههای بیگانه هر چقدر هم که زیبا باشند برای مردم همان کشور جذابند، چرا که با وضعیت زندگی خودشان تطابق دارد.
این قصهگوی پیشکسوت رادیویی با اشاره به تأثیر نوع ترجمه قصهها افزود: شاید یک عامل هم نوع ترجمه باشد که معمولاً دقیق و مو به مو انجام نشده و به قصه خدشه وارد میکند. با ترجمه دقیق و مو به مو، انتقال قصه مشکل پیدا نخواهد کرد.
نشیبی با لحنی خستگیناپذیر هنگامی که از قصهگویی جشنواره بازگشته بود، بر «شب بخیر کوچولو» که از حدود یک سال و نیم پیش قطع شده، تأکید کرد و گفت: قصهگویی در رادیو از تلویزیون تأثیر بیشتری دارد چرا که بچهها با شخصیتهای قصه و صدای قصهگو پیش میروند و حتی در هر زمینه که بخواهیم میتوانیم تفکراتی را به بچهها القا کرده و سوق دهیم.
وی در خصوص دهمین جشنواره قصهگویی، نیز اظهار داشت: برگزاری این جشنواره نشان دهنده اهمیت قصه و قصهگویی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است.
اشارات ناشنوایان؛ بخش ویژه جشنواره قصهگویی
اثر موسیقایی داستانی شیخ صنعان در جشنواره قصهگویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به اجرا در آمد.
به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، در بخش قصهگوییهای ویژه، قصههای شیخ صنعان، فراگیر و عاشیقها به اجرا در میآید.
داستان شیخ صنعان که اثر با ارزش شیخ فریدالدین عطار نیشابوری است، از سوی یک گروه نوازندگان و خوانندگان یزدی و با لباسهای سنتی برگزار میشود، داستان شیخی که پس از پنجاه سال عبادت و ریاضت در جوار کعبه و ارشاد و رهبری قوم، به یک نگاه، دل به دختری ترسا میبازد و در این عشق محو و فنا میشود. اما در صحنه پایانی داستان از عاشقی توبه میکند، از معشوق بر خاک افتاده در بیابان برهوت رو میگرداند، دوباره خرقه میپوشد و را ه خود را پیش میگیرد.
گروه عاشیقها نیز متشکل از دو عاشیق آذربایجان است که در بخشهای مختلف این جشنواره قصهگویی میکنند.
در بخش فراگیر جشنواره، مربیان کتابخانه فراگیر کانون (کتابخانه مخصوص ناشنوایان) به زبان اشاره قصهگویی خواهند کرد.
بنا بر این گزارش، دهمین جشنواره قصه گویی از 27 تا 30 آذر در مرکز آفرینشهای فرهنگی و هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار میشود.
دختران و پسران قصههای مشابهی را دوست دارند
قصهگوی نروژی با روشهای مختلف قصهگویی بدون ابزار، با ماسک، قصهگویی با صدا و نقاشی به جشنواره قصهگویی تهران آمده است.
به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، بیت فروستاد، قصهگوی جوان نروژی در حاشیه دهمین جشنواره قصهگویی به روشهای مختلف قصهگویی اشاره کرد و گفت: گاهی میتوان با کشیدن یک نقاشی به عنوان سؤال، از بچهها خواست که جواب این سؤالات را پیدا کرده و آن را از طریق نقاشی نشان دهند.
وی افزود: نوع دیگر قصهگویی این است که با نشان دادن یک شیء یا گفتن یک موضوع به کودکان از آنها بخواهیم به صورت گروهی فقط با صدا و بدون صحبت کردن، داستانی را که در ذهن خود ساختهاند نشان دهند.
این قصهگوی نروژی در باره توانایی کودکان در پرداخت قصهها گفت: هر قصه به یک شخصیت اصلی و یک مسأله اصلی نیاز دارد که ساختن این دو عنصر داستان و پایان دادن به آن نیاز به کمک بزرگترها دارد.
وی داستانهای شفاهی را که سینه به سینه نقل میشوند برای قصهگویی مناسبتر از داستانهای نوشتاری دانست و اظهار داشت: تجربه به من نشان داده است که هر قصهای را خودم دوست داشته باشم، بچهها هم بهتر با آن ارتباط برقرار میکنند.
بیت فروستاد، علایق دختران و پسران را در مورد نوع قصهها مشابه ارزیابی کرد و گفت: زمان قصهها باید کوتاه باشد. مثلاً در یک فرصت نیم ساعته میتوان سه داستان برای کودکان گفت.
وی به مشکل خانوادهها در باره کسالت کودکان و درخواست مکرر آنها برای بازی و سرگرمی اشاره کرد و افزود: کسالت بچهها نشانه خوبی است و میتواند آغاز یک کار خلاقانه و جدید باشد ولی میتوان با اشیای ساده و ساختن داستانهایی در باره نحوه به وجود آمدن یا خرید آنها، بچهها را سرگرم کرد.
این داستانگوی سوئدی در پایان صحبتهایش کودکان ایرانی را کودکانی مغرور و قوی توصیف کرد.